Хүлээхийн өлгийд навчис шаргалтааад

Хонгор намар гадаа ирхэд

Хөрч даарах нь амархан ээжийгээ

Хөлийг нь би хичнээн хучлаадаа
эргэн санахад тоотой санагдах юм

ээж минь үрдээ гомдоогүй л байгаадаа
Зовхиний нулимас чулуу шиг хүндрээд

Зовлон гэдэг дайраад ирэхийн цагт

Тахилтай Нь сөхрөөд мөнхрөх ээжийгээ

Тэгтлээ хүү чинь анзаарч асарлуудаа
одоо бодход цөөхөн санагдах юм

ээж минь үрдээ гомдоогүй л байгаадаа
Амьдрал гэж завгүй зүтгэсэн

Жаргал эрсээр чөлөөгүй бөгтийсөөр

Баярлаж гомдох нь амархан ээжийгээ

Би чинь тэгтлээ асарч чадлуудаа
одоо бодход цөөхөн санагдах юм

ээж минь үрдээ гомдоогүй л байгаадаа

эргэн санахад тоотой санагдах юм

ээж минь үрдээ гомдоогүй л байгаадаа