Энэ жижигхэн өрөөг түрээслээд 7 сар өнгөрчээ. Ганц хүнд бол элдэв юмгүй, эрээн чимэглэлгүй давгүй өрөө хамгийн гол авууштай юм нь сургууль, номын сантай ойрхон бас хүнсний зах сүпэрмаркет нтр нь ч хол биш. Тийм болхоор ийш тйишээ явж хоол унд авах, сургууль соёлдоо очиход унааны мөнгө гэж зарж цаг нараа алдаж мөнгө төгрөгөө үрэхгүй тэгээд ч мото гэж онцын шаардлага байхгүй л бол унаж яваад байх эд биш гэдэгийг мэдэрсэн. Дэмий сэлгүүцэж цагийг үр ашиггүй өнгөрөөж, дээр нь залуу мань хэд нь зүгээр явна гэж байх биш орой үдэш болхоор хориотой уралдаанд хүчээ үзэж хааяа үхэл амьдрал хоёрын дундуур явах үе ч гарна..., Энд сурдаг монгол оюутануудад ажил хийх шаардлага байдаггүй, хичээлээ хийгээд, сарынхаа стипэнд-г аваад хоол ундандаа зарцуулаад явхад зовох юмгүй амьдрана. Үнэхээр сайн, өндөр цалинтай ажил хийе гэвэл хэлний мэдлэг ихээхэн шаардана дан ганц Англи, Вьетнам хэлтэй байх бус түүнээс илүүгээр гурав, дөрвөн хэл мэддэг байхад оюутан бидэнд чамлахааргүй цалинтай ажил олддог. Гэхдээ энэ сайн үр дагавар биш хэдий их цаг ажиллана төдий чинээ цалин авав ч хичээл гэдэг зүйл мартагдаж эхлэнэ. Илүү дутуугүй, хоёр идэж хоосон хонолгүй болоод байхад, ажил хийх шаардлага чухамдаа байдаггүй, болгоно бүтээнэ гээд яваад байвал болох л байх. Хэрэв миний хэл ус сайн байсан бол энд ингээд бичээд суухгүй, тэнд очоод бөхөлзөж яваа! Хүний нутаг гэж хүний л нутаг юмдаа! Өнөөдөр манай байрны эзэн надаас байрныхаа төлбөрөө хэзээ гүйцээх вэ? гэнэ тэхээр нь 2 долоо хоногийн дараа өгье гэсэнд сүрхий хилэгнээд би чамд дахиж байр түрээслэхгүй, чи өөр байр олоорой гээд л уурандаа урдах хойдохоо өшигчөөд бөөн юм болов. Тэгэхээр нь яагаад уурлаад байгааг нь гайхаад миний байрны хугацаа 4.1 нд дуусна тэр хүртэл сарын зай байна та санаа зовох хэрэггүй гэлээ. Тэгвэл чи 4.2 нд 3 н сараар нь тооцоогоо хийгээрэй! чадахгүй бол өөр байр хай! Яагаад? Би сар сард нь хийгээд болоод л байгаа шүүдээ! гэсэнд Чи дандаа өгөх хугацаанаас хоцорч өгдөг, үүнээс хойш хугацаанд нь тэгээд 3 н сараар нь хий! Үгүй бол боль... гэж учиргүй уурлаж! хийж байсан ажилаа орхиод, хэлэх үг нь дууссан болтой өрөөрүүгээ яваад орчлоо. Сайхан эрч хүчтэй байсан сэтгэл хоромхон зуур унтраад уурлах учирлахын дээр өөрийгөө тайтгаруулах ухаанаа олохгүй хий дэмий л цай ууж хэдэн загасаа ширтлээ. Хэрэг дээрээ энэ зан нь надад сонин санагдсангүй, байгаа байдал оюун санаагаа бүгдэнг нь мөнгөнд мэдүүлчихсэн хүн гэдэгийг одоо л илүү сайн ойлгож байна. Ер нь мөнгө харахаараа инээд алдаад л нэг л сайхан хүн! -ямар нэг дутуу болж бүтэхгүй юм байвал хэлээрэй, алив ийшээ суу идэж уу гээд л бөөн юм болно. Энэ байдал нь хоёр, гурван өдөр үргэлжлээд сүүлдээ дуу шуу нь цөөрөөд дугарч ядаад л эхлэнэ тээд долоо хоногийн дараагаар нь бүр сонин болчихно. Чи хөгжимөө чанга сонсож байна, хаалгаа чанга хаагаад байна, орой үдэш яасан их гарч ордог юм бэ, усаа их хэрэглэж байна, их чимээ гаргаад..., нтр гээд л жаахан жаахан асуудал асар их болно шүүдээ! яг үнэн чанартаа энэ асуудал биш зүгээр л бусдад уурласан уураа надад гаргаж байгаа ч юм шиг, бухимдах шалтагаа олж ядаад байгааг угаасаа мэдэрдэг байлаа. Миний өрөөний өөдөөс хардаг япон охин бас доор байдаг хятад гээд бүгдэнд нь л ижил хандаад байх шиг! Харин хятад охины өөдөөс харсан өрөөнд гурван вьетнам байдаг санагдана тэр гуравт юу ч хэлдэггүй юм шиг байгаам, угтаан бол өнөөх жижиг шалтгаан шалтагын эзэд тэр гурав шүүдээ!